Skoro Zakopane są perłą Tatr, to władzom nie tylko miasta, ale także i całego kraju, bardzo zależy na tym, aby przyroda tatrzańska pozostała w jak najlepszym stanie, aby możliwie jak najwierniej odpowiadała jej stanowi pierwotnemu. Przez długie wieki górale żyli w symbiozie z przyrodą, a wypas stosunkowo niewielkiej ilości owiec nie szkodził w większym stopniu środowisku naturalnemu. Jednak zmiany przyniósł wiek XIX, kiedy to ubocznym efektem popularyzacji Zakopanego i Tatr, stała się ich intensywna eksploatacja, przeradzająca się coraz częściej w rabunkową wycinkę lasów, które doprowadzały również do powodzi. Pod koniec XIX wieku powstało Towarzystwo Ochrony Tatr Polskich i także wówczas pojawiły się pierwsze postulaty, dotyczące utworzenia parku narodowego. Chociaż po odzyskaniu niepodległości, państwo polskie stopniowo odkupywało tereny obecnego Parku z rąk prywatnych, a na wykupionych obszarach tworzono rezerwaty, to jednak Tatrzański Park Narodowy utworzono dopiero w 1954 r. Objął on cały obszar górski i jego otulinę na Podhalu, a okazał się być niezbędny, gdyż przyroda tatrzańska była już wówczas w dużym stopniu zdewastowana, natomiast górska flora i fauna wytrzebiona. Z biegiem lat, Tatry odzyskały znaczną część swojej dawnej świetności, choć skutków działalności człowieka nie da się tutaj całkowicie zniwelować.
Tatrzański Park Narodowy
